Wypalanie traw –  to ogólny termin oznaczający wzniecenie ognia na obszarach nieużytków, trawiastych i uprawnych w celu pozbycia się pozostałości uschniętej roślinności.

W naszych warunkach klimatycznych zwyczajem było, że wraz z nadejściem przedwiośnia rozpoczynano  wypalanie roślinności  na nieużytkach, łąkach, pastwiskach, przydrożnych ugorach, trzcinowiskach, oczeretach, itp.. Użycie ognia na tych terenach postrzegano jako formę  porządkowania, poprzez pozbycie się  suchej roślinności.

Ogień użyty w ten sposób często przyczyniał się do powstawania pożarów zabudowań i obszarów leśnych, powodując  straty wielkich rozmiarów.

Ponadto zdaniem ekologów :

 „Podczas pożaru niszczona jest część niezbędnej dla żyznej gleby materii organicznej, w wyniku czego zostaje spowolniony proces tworzenia próchnicy (humusu). W trakcie spalania, redukcji i wyparowaniu ulegają związki azotu, a związki potasu i fosforu pozostają w popiele. Część soli mineralnych (fosforu i potasu) pozostających w popiele może być roznoszona przez wiatr, a przy opadach deszczu spłukiwana do rzek i zbiorników wodnych. Podczas spalania materii organicznej w wysokich temperaturach tworzą się znaczne ilości szkodliwych związków takich jak dioksyny czy wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne”.

Biorąc powyższe pod uwagę, jak corocznie, Leśnicy Nadleśnictwa Rokita zwracają się do Państwa z apelem o zaniechanie wypalania suchej roślinności,  a w przypadku zauważenia takiego zdarzenia, natychmiastowego alarmowania pod numer 998 bądź 112.

Tekst i zdjęcie: Czesław Skubisz