Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, lecz także systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania.

O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu" (w Polsce pozyskuje się ok. 55 proc. przyrostu). Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi obecnie ponad 1,922 mld m sześć. drewna.

Pozyskane drewno pochodzi z:

• cięć rębnych – usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów;
• cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży) – usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
• cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach.

Użytkowanie lasu ściśle związane jest z jego hodowlą. Zapotrzebowanie na drewno- jako tworzywo ekologiczne o ogromnej możliwości zastosowań, przy tym wytwarzane w przyrodniczym przyjaznym dla środowiska- wzrasta wraz ze wzrostem liczby ludności i rozwojem społeczno-gospodarczym kraju (Instrukcja Hodowli Lasu).
Etat pozyskania drewna w Nadleśnictwie Rokita, w okresie obowiązywania planu urządzania lasu wynosi 1 286,3 tys. m3, w tym 558 tys. m3 użytkowanie przedrębne, 728,3 tys. m3 użytkowanie rębne.
Przeciętne roczne pozyskanie wynosi 128,6 tys. m3 drewna.
Przeciętny roczny przyrost masy wynosi 7,4 m3/1ha.